رهبر***قرآن

در چهار آيه نخست سوره شمس آمده است:

وَ الشَّمْسِ وَ ضحَُئهَا(1)وَ الْقَمَرِ إِذَا تَلَئهَا(2)وَ النهََّارِ إِذَا جَلَّئهَا(3)وَ الَّيْلِ إِذَا يَغْشَئهَا(4). (سوره الشمس/آیات 1 تا 4) به خورشيد و گسترش نور آن سوگند (1)و به ماه هنگامى كه بعد از آن درآيد(2)و به روز هنگامى كه صفحه زمين را روشن سازد(3)و به شب آن هنگام كه زمين را بپوشاند(4).(ترجمه آیت الله مکارم شیرازی)

به آیه سوم توجه کنید. در تفسیر نمونه گفته شده: «جلاها» از ماده تجليه به معنى اظهار و ابراز است. در اينكه ضمير «ها» در جلاها به چه چيز باز مى‏گردد در ميان مفسران گفتگو است. بسيارى آن را به زمين يا دنيا برمى‏گردانند. درست است كه در آيات گذشته سخنى از «زمين» در ميان نبوده، ولى از قرينه مقام روشن مى‏شود که این ضمیر به زمین برمی­گردد. بعضى نيز معتقدند كه این ضمير به خورشيد برمى‏گردد، يعنى قسم به روز هنگامى كه خورشيد را ظاهر مى‏كند اما تفسير اول مناسبتر به نظر مى‏رسد.

علت اين امر آن است كه مردم در طول تاريخ به اين فهم خو گرفته­اند كه طلوع خورشيد تاريكى شب را از ميان برده و روز را روشن می­نمايد. مگر می­شود روز روشن كننده خورشيد یا زمین باشد؟

ادامه مطلب در قسمت بالایی کادر