رهبر***قرآن

دانشمندان فوران های آتش فشانی عظیمی را در قعر اقیانوس آرام کشف کردند . آنها می گویند این آتش فشان در اثر شکاف بسیار عمیقی بوجود آمده است که 2500 متر عمق آن است. در یک حادثه که شبیه یک انفجار بزرگ بود گدازه های مذاب به بالا آمدند و در آنجا متراکم شدند و درنتیجه  دود متراکم و غلیظی شبیه ابرهای بزرگ را در هوا منتشر کردند.

تصویری که مشاهده می کنید مربوط به شکاف های موجود در کف اقیانوس آرام است که سنگ های گداخته از آن بیرون می آید و آب را می سوزاند.

دانشمندان تاکید می کنند که همانند این فوران ها همیشه تکرار می شوند و برای مدت طولانی نیز ادمه می یابند تا جایی که کسی که این فوران های آتش فشانی را دنبال می کند احساس می کند که در حال مشاهده دریای آتش گرفته ای است که هیچوقت خاموش نمی شود.

وَالْبَحْرِ الْمَسْجُورِ ‏(سوره طور : آیه 6 )

قسم به دریای سراسر آتش!

در چهار آيه نخست سوره شمس آمده است:

وَ الشَّمْسِ وَ ضحَُئهَا(1)وَ الْقَمَرِ إِذَا تَلَئهَا(2)وَ النهََّارِ إِذَا جَلَّئهَا(3)وَ الَّيْلِ إِذَا يَغْشَئهَا(4). (سوره الشمس/آیات 1 تا 4) به خورشيد و گسترش نور آن سوگند (1)و به ماه هنگامى كه بعد از آن درآيد(2)و به روز هنگامى كه صفحه زمين را روشن سازد(3)و به شب آن هنگام كه زمين را بپوشاند(4).(ترجمه آیت الله مکارم شیرازی)

به آیه سوم توجه کنید. در تفسیر نمونه گفته شده: «جلاها» از ماده تجليه به معنى اظهار و ابراز است. در اينكه ضمير «ها» در جلاها به چه چيز باز مى‏گردد در ميان مفسران گفتگو است. بسيارى آن را به زمين يا دنيا برمى‏گردانند. درست است كه در آيات گذشته سخنى از «زمين» در ميان نبوده، ولى از قرينه مقام روشن مى‏شود که این ضمیر به زمین برمی­گردد. بعضى نيز معتقدند كه این ضمير به خورشيد برمى‏گردد، يعنى قسم به روز هنگامى كه خورشيد را ظاهر مى‏كند اما تفسير اول مناسبتر به نظر مى‏رسد.

علت اين امر آن است كه مردم در طول تاريخ به اين فهم خو گرفته­اند كه طلوع خورشيد تاريكى شب را از ميان برده و روز را روشن می­نمايد. مگر می­شود روز روشن كننده خورشيد یا زمین باشد؟

ادامه مطلب در قسمت بالایی کادر